Controlfreak
.jpeg)
Toen een familielid na de uitvaart deze week tegen mij zei: “Dank je wel. Dit afscheid klopte van A tot Z,” deed mij dat bijzonder goed. Je kunt een uitvaart niet overdoen, er mag er gewoon niets fout gaan. Daarmee leggen wij onszelf als uitvaartbegeleidsters iedere keer grote druk op. Een uitvaart is opgebouwd uit veel verschillende elementen en die kunnen potentieel allemaal misgaan. Temeer omdat wij bouwen en vertrouwen op een oneindig aantal partijen en toeleveranciers zoals cateraars, beeld- en geluidstechnici, bloemisten, voorgangers, kosters, crematoria, dragers, chauffeurs enz. enz. En laten we vooral ook niet het internet, het weer en ‘het lot’ vergeten. Bij de schietpartij in Broek in Waterland vorig jaar stond de rouwauto in de daar ontstane file. Je hebt er geen controle over maar je moet het wel snel oplossen. Ik vergeet ook nooit meer die keer dat we aan het begin van een herdenkingsdienst werden verrast door een technische update van de systemen waardoor Spotify niet beschikbaar was. Zijn we met gierende banden naar kantoor gereden om alsnog CD’s te branden. Voor mijn gevoel ben ik die ochtend 10 jaar ouder geworden maar wat was het fijn dat we toch voor muziek konden zorgen.
Wat dat betreft was de organisatie van uitvaarten vroeger toch veel eenvoudiger. De uitvaartdiensten vonden voornamelijk plaats in de kerk met een voorganger en het kerkkoor. Na de begrafenis op ’t kerkhof was er koffie met cake en dat was ‘t. Maar met de ontkerkelijking en de individualisering veranderde er veel in uitvaartland. Tegenwoordig wil men een uitvaart op maat: een afspiegeling van het leven van de overledene. Heel veel is mogelijk op heel veel locaties. Persoonlijke inbreng van de familie staat hierbij centraal. Juist dit heeft voor de kleinere, moderne uitvaartondernemer zoals Vrouwen van Sereen veel groei betekend. Maar het maakt ons werk ook complex en uitdagend.
Vanmorgen kreeg ik een berichtje van de sopraan, die als hoogtepunt tijdens de herdenkingsdienst het Ave Maria zou zingen, dat zij getroffen is door keelontsteking. Daarna moest ik een nieuwe, maar vooral eigenwijze, rouwautochauffeur ervan overtuigen dat een rouwauto NIET over de kettingbrug in Edam kan rijden ook al zegt Google Maps van wel. Later kreeg ik een telefoontje van een boos bestuurslid van een kerkgemeente dat hij het onacceptabel vond dat in ‘zijn kerk’ ACDC’s ‘Highway to Hell’ was gedraaid tijdens een afscheidsdienst. Heel begrijpelijk maar het was het lievelingslied van de overledene en de voorganger had het goedgevonden. Vorige week kon ik op het nippertje nog de rouwpost uit de postzak vissen op het businesspoint. In alle hectiek was de familie de naam van een belangrijk familielid vergeten te noemen op de rouwkaart. En dan heb ik het nog niet eens over vermiste bloemstukken die er toch bleken te zijn, een verkeerd geleverde uitvaartkist (hot pink in plaats van zachtroze!) en die ladder in mijn panty.
Het zal u niet verbazen dat deze controlfreak er ’s nachts wel eens wakker van schrikt als ik droom over al die 50.000 dingen die eventueel mis kunnen gaan. Mijn man is dat inmiddels gewend. Dus toen ik vannacht weer eens lag te woelen en hij misnoegd vroeg: “Is ‘t weer zover?” kon ik dit keer eens gelukzalig antwoorden. “Nee hoor, iemand zei vandaag dat de uitvaart klopte van A tot Z. Ik kon die meneer wel zoenen!”
Gelukkig kan ik altijd rekenen op de nuchtere steun van het thuisfront: “Goed dat je dat niet gedaan hebt. Voor je ’t weet heb je tegenwoordig een aangifte in de Borsato-sfeer aan je broek.” Ehhhh .... dank je wel, schat!
Andere Blogs
| Het allerlaatste stukje | |
| De naturapolis | |
| Cupcakes | |
| It is not easy being green! | |
| Dooddoeners | |
| Omzien in liefde | |
| Laat OMA thuis! | |
| Druk met de liefde | |
| Groen wordt het nieuwe zwart | |
| Resomeren | |
| Koppelbed | |
| Het Bos der Omarming | |
| Controlfreak | |
| Verdrietig nieuws | |
| Spreken is Goud | |
| De juiste woorden | |
| Lekker goedkoop | |
| David en het steentje | |
| Een zeemansgraf | |
| Een beetje thuis in de familiekamer |