Druistig kind
“Dus ik wil dat mijn as wordt uitgestrooid over het Markermeer. Heeft u dat goed opgeschreven?” Ik ben uitgenodigd bij een oude dame die haar uitvaartwensen met ons wil bespreken. “Ja mevrouw,” antwoord ik beleefd, “ik heb het genoteerd op ons wensenformulier en zal het straks op kantoor nog even uitwerken. Dan doe ik er ook meteen een kostenbegroting bij.” Mevrouw kijkt opgelucht. “Fijn, want ik wil alles goed geregeld hebben voor mijn jongste dochter.” Er valt even een verdrietige stilte. “Zij staat er straks namelijk helemaal alleen voor.
Van mijn oudste dochter heb ik al jaren niets gehoord of gezien.” Zuchtend vervolgt ze, “Angelique was altijd al een druistig kind. Wilde haren, voor niets of niemand bang. Vergat als tiener de tijd als ze buiten speelde. Bezocht alle feesten die er waren en trok uiteindelijk op de bonnefooi met rugzak en tentje de wereld in. Ze zwierf ergens rond in India toen mijn man overleed. Toen het bericht haar uiteindelijk bereikte, leek het haar niet de deren. Ze is niet eens naar huis gekomen.”
Ze vervolgt zachtjes, “we hebben laatst van een kennis vernomen dat ze nu waarschijnlijk in Spanje zit. Hij dacht haar op afstand herkend te hebben.” Mevrouw snuft in een papier zakdoekje. “Dat ze in al die jaren nooit wat van zich heeft laten horen, daar is mijn jongste dochter zo ontzettend boos over. Ze wil dat ik Angelique onterf. Ze zegt dat ze anders een detective in moet huren om mijn nalatenschap af te handelen. Maar onterven wil ik niet. Angelique blijft toch mijn kind en ik hou van haar.”
Ik denk even na. “Een kind volledig onterven kan in Nederland niet. Maar uw wensen vastleggen in een testament is wellicht wel een goed idee, dan weet u zeker dat ze worden uitgevoerd zoals u dat wilt. U kunt het bijvoorbeeld zo vastleggen dat uw beide dochters gelijkwaardige erfgenamen zijn, maar dat uw jongste dochter degene is die uw nalatenschap afhandelt. Zij wordt dan testamentair executeur. Dan heeft uw jongste dochter het mandaat om te handelen zonder dat zij daarvoor in contact hoeft te treden met uw oudste dochter, maar kunt u wel bepalen dat uw erfenis gelijkelijk over uw beide dochters wordt verdeeld.
De notaris kan u echter veel beter adviseren dan ik. Zal ik u haar telefoonnummer geven?” De dame knikt. “Dat is inderdaad een verstandig advies. Ik wil niet dat mijn overlijden mijn dochters nog verder uit elkaar drijft dan ze nu al zijn en ik wil ook mijn jongste dochter niet nog meer belasten. Ze doet al zoveel voor mij. Ze is alles wat ik nog heb.” Ze steekt het kaartje met het telefoonnummer in de zak van haar vest en zucht, “maar misschien komt Angelique toch ooit nog eens naar huis.” Ze werpt een hoopvolle blik op een foto aan de muur. Een jong meisje met grote bruine kijkers kijkt van achter een boom in de camera. Ik kijk nog even goed. Om haar mond meen ik een spottende glimlach te ontwaren.
Andere Blogs
| Het allerlaatste stukje | |
| De naturapolis | |
| Cupcakes | |
| It is not easy being green! | |
| Dooddoeners | |
| Omzien in liefde | |
| Laat OMA thuis! | |
| Druk met de liefde | |
| Groen wordt het nieuwe zwart | |
| Resomeren | |
| Koppelbed | |
| Het Bos der Omarming | |
| Controlfreak | |
| Verdrietig nieuws | |
| Spreken is Goud | |
| De juiste woorden | |
| Lekker goedkoop | |
| David en het steentje | |
| Een zeemansgraf | |
| Een beetje thuis in de familiekamer |