Engelen, sterren en glitters




Het is nog vroeg in de ochtend als ik onderweg ga na een telefoontje van een familie. In de nacht is meneer in de gezegende leeftijd van 93 jaar in zijn slaap overleden. In het huis brandt vol op licht. Voordat ik de kans krijg om aan te bellen wordt de voordeur al opengedaan door een viertal kinderen. “Opi is dood”, meldt een klein jongetje. “Gaat u hem in een kist stoppen?” vraagt een meisje. De moeder komt tussenbeide, “laat die mevrouw eerst eens even binnenkomen.”

Opa had een engelengeduld met ons
Ze stelt zich voor als de kleindochter van de overledene. Ik word in de keuken aan tafel uitgenodigd voor een kopje koffie. “Oma is net even gaan liggen.” De kleindochter zucht. “Mijn opa was een schat. Gek met kinderen. Vlotten bouwen, spelletjes doen, vissen ... hij had engelengeduld met ons. Toen we zelf kinderen kregen was hij net zo gek met onze kinderen, al ging het natuurlijk allemaal een tandje langzamer. We vinden het dus heel belangrijk om de kinderen te betrekken bij het afscheid, maar hoe?” Voor ik kan antwoorden, klinkt er geruzie uit de kamer waar opa nog op bed ligt. “Opi is een engel. Dat heeft mijn juf zelf gezegd!” gilt een jongetje. “Nietus, hij is nu een ster. Als je dood bent word je een ster!” schreeuwt het meisje. “Misschien slaaptie alleen maar” hoor ik de ander hoopvol zeggen. Maar de oudste weet het beter: “Nee joh, voel maar. Hij voelt koud. Dan ben je dood.”

Glitterstickers
Als ze later die middag aan de keukentafel aan de chocomel zitten, blijkt de ‘engel-ster-discussie’ van die ochtend nog steeds niet beslecht. Inmiddels is opa verzorgd en opgebaard in een blankhouten kist. Om de kinderen wat af te leiden, stel ik voor om de binnenkant van de deksel van de kist van opa te versieren. Al snel slaat het grut aan het tekenen, knippen en plakken. Oma heeft nog glitterstickers over van het kaarten-maken en deze worden gretig en veelvuldig op de deksel geplakt. Met de glitterpen worden op de laatste lege plekken nog lieve woorden voor opa geschreven. Het resultaat wordt door iedereen uitvoerig bewonderd voor de deksel er voor de nacht weer op gaat.

Opa is een ster
Op de dag van de uitvaart is de hele familie al vroeg bij elkaar. Enkele familieleden die van ver zijn gekomen, vragen beleefd of ze nog afscheid mogen nemen van meneer. “Vanzelfsprekend,” zeg ik na een instemmende knik van oma en samen met de twee oudsten til ik de deksel van de kist. Als de familie hoorbaar de adem inhoudt, slaat de schrik mij om het hart. Opi ziet er toch nog wel goed uit? Een bezorgde blik in de kist leert mij iets heel anders. Daar ligt Opi van top tot teen bezaaid met glitters. De stickers hebben blijkbaar hun glitters losgelaten en deze liggen nu als een deken over opa heen. Oma slaat haar hand voor haar mond en niemand durft iets te zeggen. Dan stapt de kleinste van het stel brutaal naar voren en zegt triomfantelijk: ”Ha! Zie je wel dat Opi een ster is geworden!” Ze steekt haar tong uit naar haar verbaasde neefjes en nichtje en rent de kamer uit, de rest van de familie en mij verbouwereerd achterlatend.

« vorige pagina

Andere Blogs


  08-01-2024   Het allerlaatste stukje
  01-11-2023   De naturapolis
  12-09-2023   Cupcakes
  24-07-2023   It is not easy being green!
  10-05-2023   Dooddoeners
  22-03-2023   Omzien in liefde
  07-02-2023   Laat OMA thuis!
  24-11-2022   Druk met de liefde
  27-10-2022   Groen wordt het nieuwe zwart
  12-07-2022   Resomeren
  31-05-2022   Koppelbed
  02-05-2022   Het Bos der Omarming
  23-03-2022   Controlfreak
  26-01-2022   Verdrietig nieuws
  08-12-2021   Spreken is Goud
  06-10-2021   De juiste woorden
  16-09-2021   Lekker goedkoop
  01-09-2021   David en het steentje
  15-06-2021   Een zeemansgraf
  20-05-2021   Een beetje thuis in de familiekamer