Post-corona tijdperk
Haha-haaatsjoe! Keihard klinkt er een harde nies door de stille aula waar op dat moment een condoleance begint. Ik kan er niets aan doen, maar meteen gaan mijn gedachten terug naar de coronaperiode, toen een dergelijke harde nies nog ernstige paniekreacties kon veroorzaken. Met name onder ouderen.
De coronatijd. Het lijkt alweer bijna vergeten: social distancing, het niet fysiek kunnen troosten, het telefonisch contact in plaats van persoonlijke gesprekken, huidhonger, mensen moeten uitsluiten van uitvaarten, verstoorde of gecompliceerde rouw, onbegrip en emoties. Kortom, een zeer stressvolle tijd, waarin wij helaas ook vele collega’s uit de uitvaartsector hebben zien ‘opbranden’, als u begrijpt wat ik bedoel.
Door de eeuwen heen hebben grote epidemieën hun sporen achtergelaten in het uitvaartlandschap. Zo heeft het grote aantal slachtoffers van de Spaanse griep begin vorige eeuw ongetwijfeld de opkomst van de crematies en crematoria bespoedigd. De aidsepidemie eind vorige eeuw, die vooral veel slachtoffers in de homoseksuele gemeenschap maakte, had het persoonlijker worden van de uitvaart tot gevolg. Deze groep, die gewend was aan het doorbreken van taboes en het kiezen van een duidelijke eigen weg, hadden door hun langdurig ziekbed vaak ruim de tijd hun eigen, unieke en vaak kleurrijke uitvaart voor te bereiden. Hiermee werd het startschot gegeven voor een meer persoonlijk getinte uitvaart.
Welke veranderingen de coronapandemie in het uitvaartlandschap heeft aangebracht zal de tijd ons leren. In ieder geval is het de digitalisering. Zo bieden vrijwel alle crematoria sinds corona een online audio/video systeem aan, waarin wij, maar ook de familie zelf, beeld en geluid kan uploaden. Het uitwisselen van kleverige usb-sticks (al dan niet met virus) en inscannen van tientallen beduimelde foto’s behoort hiermee gelukkig tot het verleden. Ook het doen van de aangifte van overlijden veranderde tijdens corona en gebeurt sindsdien grotendeels digitaal. Moesten wij vroeger op pad om aangifte te doen in de gemeente van overlijden (soms aan de andere kant van het land), tegenwoordig kan dit in vrijwel elke zichzelf respecterende gemeente online.
Door ‘social distancing’ waren wij als uitvaartondernemer tijdens covid gedwongen om de communicatie met de families grotendeels telefonisch te laten plaatsvinden. Ook dit is gemeengoed geworden, even snel een WhatsApp groep aanmaken en de hele familie kan meekijken bij het opmaken van de rouwkaart. Wel zo handig. Andere ‘mogelijke blijvertjes’ na corona zijn onder andere de erehaag, meekijken via livestream, condoleren zonder handen schudden en begraven of cremeren in kleine besloten kring. Of misschien is de verhoogde aandacht voor hygiëne ook wel een blijvertje, de flesjes ontsmettingsgel zijn nog in vrijwel elke aula te vinden maar ook zien we nog steeds voorverpakte broodjes en koekjes in de koffiekamer.
Ha-ha Haaatsjoe! Ik word uit mijn gemijmer opgeschrikt door nog een knallende nies. Belangstellenden laten een besmuikt gelach horen. De heer in kwestie lijkt het niet te deren. Hij veegt de hand waar hij net in geniest heeft af aan zijn broek en steekt deze vervolgens uit om de familie te condoleren. Welke veranderingen de coronapandemie in het uitvaartlandschap ook heeft achtergelaten, de tijd zal het ons verder leren. Maar “verhoogde aandacht voor hygiëne” zal het waarschijnlijk toch niet zijn.
Andere Blogs
| Post-corona tijdperk | |
| Vakanties en feestdagen | |
| Een gewaarschuwd mens ... | |
| Familieperikelen | |
| Troost schuilt in kleine dingen | |
| Het allerlaatste stukje | |
| De naturapolis | |
| Cupcakes | |
| It is not easy being green! | |
| Dooddoeners | |
| Omzien in liefde | |
| Laat OMA thuis! | |
| Druk met de liefde | |
| Groen wordt het nieuwe zwart | |
| Resomeren | |
| Koppelbed | |
| Het Bos der Omarming | |
| Controlfreak | |
| Verdrietig nieuws | |
| Spreken is Goud |