Vakanties en feestdagen
Tijdens een condoleance voorafgaand aan een uitvaart, vang ik toevallig een gesprek tussen twee hoogblonde dames op: “Wel een beetje vreemd dat haar dochter niet van vakantie is teruggekomen, ze waren toch zo close?” De tweede dame is het roerend met haar eens: “Een vakantie kan toch nooit belangrijker zijn dan de uitvaart van je moeder?”
En natuurlijk hebben de dames een punt want een overlijden tijdens een vakantie of tijdens feestdagen maken het soms nog extra lastig voor de naaste familie. Want welke keuzes maak je als de hele familie nog op vakantie is in het buitenland of hoe ga je om met verdriet als iedereen om je heen bijvoorbeeld kermis aan het vieren is?
Gelukkig beseffen steeds meer mensen dat er niet maar één manier is om te rouwen of te herdenken. Hierin wordt best wel eens van de gebaande paden afgeweken. Bijvoorbeeld na het plotselinge overlijden van een Edamse dame, daags voor de door haar zo geliefde Waterdag. Maandenlang was ze bezig geweest spulletjes te verzamelen voor deze rommelmarkt die voor vele Edammers het hoogtepunt van het jaar is. Na enig getwijfel, want “kun je dit nou wel doen”, besloten de kleinkinderen als eerbetoon aan hun grootmoeder toch haar plekje op de jaarlijkse rommelmarkt in te nemen. Hoewel ze voorbereid waren op negatieve reacties, zorgde hun kraampje juist voor grote ontroering in de buurt en kwam velen even langs om een praatje met ze maken en hun steun betuigen.
Een ander voorbeeld komt van een vriendengroep die na het overlijden van hun vriend besloot om, in plaats van zich af te sluiten voor de festiviteiten, toch kermis te gaan vieren. In hun stamkroeg stond er de hele avond een glas bier voor hun vriend op tafel en zorgden ze ervoor dat zijn barkruk leeg bleef. Ik weet nog dat één van de jongemannen achteraf tegen mij zei: “Niet iedereen begreep dat we dit zo deden maar voor ons was het net alsof hij erbij was. Dat we nog voor een laatste keer samen een biertje konden drinken.”
Het is inderdaad zo dat veel mensen zulke keuzes vaak niet begrijpen en soms zelfs veroordelen. Dat is heel pijnlijk voor de nabestaanden. Een kleine uitleg wil dan nog wel eens helpen en dat uitleggen doe ik dus ook op de uitvaart van de mevrouw met de dochter in het buitenland. Ik mag vertellen over het ziekbed van mevrouw. Over hoe zij had meegeleefd en meegedacht en had uitgekeken naar het moment waarop haar dochter eindelijk zou vertrekken voor een rondreis door Azië waar ze jarenlang voor gespaard had. Hoe dubbel het voelde voor de dochter toen haar moeder erop stond dat zij toch op reis zou gaan, na de slechte uitslagen van de laatste scans. Over het moeilijke en verdrietige afscheid op Schiphol omdat moeder en dochter wisten dat er een hele grote kans was dat ze elkaar nooit meer zouden zien.
Maar ik mag ook vertellen over hoe de doodzieke moeder uitkeek naar het dagelijkse verslag van haar dochters avonturen en de prachtige foto’s die zij haar moeder iedere dag stuurde. Een vriendin liet ze stuk voor stuk afdrukken en prikte ze op de muur van moeders slaapkamer. De laatste foto heeft moeder nooit gezien. Hij werd genomen op de dag van haar overlijden. Ik tover de foto op het scherm in de aula. Het is een foto van de dochter die met ogen vol stil verdriet en met tranen over haar wangen een kaartje met haar moeders naam in een oeroude tempelboom hangt. Iedereen is er stil van. De twee blonde dames gelukkig ook.
Andere Blogs
| Vakanties en feestdagen | |
| Een gewaarschuwd mens ... | |
| Familieperikelen | |
| Troost schuilt in kleine dingen | |
| Het allerlaatste stukje | |
| De naturapolis | |
| Cupcakes | |
| It is not easy being green! | |
| Dooddoeners | |
| Omzien in liefde | |
| Laat OMA thuis! | |
| Druk met de liefde | |
| Groen wordt het nieuwe zwart | |
| Resomeren | |
| Koppelbed | |
| Het Bos der Omarming | |
| Controlfreak | |
| Verdrietig nieuws | |
| Spreken is Goud | |
| De juiste woorden |