Verdrietig nieuws
“Ik vind hem prachtig. Zo is hij helemaal goed!” Ik heb meneer zojuist de drukproef van de rouwkaart laten zien. Op de voorkant prijkt een oude zwartwit foto van zijn overleden vrouw. “Die foto werd ooit gemaakt op dansles, waar we elkaar ontmoet hebben,” zegt meneer. “Ze was het mooiste meisje van dansles. Toen ik haar voor ‘t eerst zag, wist ik het meteen. Met haar ga ik trouwen!” Hij valt stil en zucht diep. “Tja, dan zal ik nu maar gaan beginnen met het adresseren van de enveloppen, 125 stuks maar liefst. En die moet ik tegen vier uur klaar hebben, zei je toch?” Ik knik bevestigend. “Ik haal vanmiddag de gedrukte kaarten op bij de drukkerij. Dan kom ik naar u toe om de kaarten in te steken, zoals we dat noemen, en ik neem ook meteen de postzegels mee.” Op doordeweekse dagen race ik dan naar het PostNL business point. Als we de kaarten daar voor zes uur aanleveren, worden ze de volgende dag bezorgd. Maar omdat het zondag is vandaag, is het business point gesloten. PostNL heeft daar een goede oplossing voor. Zij halen, op aanvraag, zondags de rouwpost aan huis of bij de uitvaartondernemer op. In tegenstelling tot ‘normale’ post wordt rouwpost op maandag wel bezorgd.
Ik vraag of meneer misschien een digitaal adressenbestand heeft, zodat we adreslabels kunnen printen. Dat scheelt hem een hoop schrijfwerk. “Helaas is dit mijn adressenbestand,” zegt meneer besmuikt en hij
schudt met een beduimeld boekje waar wat vergeelde, dichtbeschreven bladzijden uitvallen. Hij denkt even na. “Maar hoe weten ze dan bij PostNL dat het rouwpost is en dat ‘t snel bezorgd moet worden?” “Daar zijn speciale rouwpostzegels en rouwverzendsets voor,” antwoord ik. “Elke envelop krijgt een speciale rouwzegel en gaat in een grote blauwe verzamelenvelop. Deze verzamelenvelop wordt op het postsorteercentrum dan met grote zorgvuldigheid en met voorrang behandeld.” “Aha,” knikt meneer, “ik heb altijd gedacht dat die grijze rouwrand op de envelop daarvoor diende.” Ik schud mijn hoofd. “Die is van oudsher eigenlijk meer bedoeld om de ontvanger te waarschuwen dat de envelop verdrietig nieuws bevat,” leg ik uit. “Verdrietig nieuws, dat kun je wel zeggen,” mompelt meneer en verzinkt even in gedachten.
“Maar hoe weten we nou zeker dat PostNL die kaarten morgen ook echt bezorgt? Zo snel is de post tegenwoordig niet. Dat is toch niet te controleren? Ik kan het ook niet aan de buren vragen want die enveloppen wil ik eigenlijk liever persoonlijk langsbrengen. Dan heb ik even wat omhanden vanavond,” verduidelijkt hij. “Maar daar weet ik wel wat op! Wat als u nu een envelop aan uzelf adresseert. Dan doen we die straks ook in de verzamelenvelop. Als die kaart morgen bij u op de mat valt, dan weet u meteen dat alles goed is gegaan.” De volgende dag krijg ik een telefoontje van meneer. “Nou ik heb hem ontvangen hoor, de rouwkaart. Keurig op tijd, zoals je al zei. Het is alleen een beetje anders gelopen dan bedacht.” Ik vraag bezorgd wat er is gebeurd. “De buurvrouw van hiernaast kwam hem brengen. Het blijkt dat ik in alle hectiek van het adressen schrijven per ongeluk het verkeerde huisnummer op mijn eigen envelop heb geschreven. En ik maar mopperen op PostNL.” Ik weet even niet zo goed wat ik tegen meneer moet zeggen, we maken immers allemaal wel eens een foutje. Maar voordat ik kan antwoorden, reageert meneer opgelucht, “gelukkig deed die grijze rouwrand op de envelop precies waarvoor ik ooit dacht dat ie bedoeld was ... hij spoorde de buurvrouw aan om de envelop meteen naar het juiste adres te brengen!”
Andere Blogs
| Het allerlaatste stukje | |
| De naturapolis | |
| Cupcakes | |
| It is not easy being green! | |
| Dooddoeners | |
| Omzien in liefde | |
| Laat OMA thuis! | |
| Druk met de liefde | |
| Groen wordt het nieuwe zwart | |
| Resomeren | |
| Koppelbed | |
| Het Bos der Omarming | |
| Controlfreak | |
| Verdrietig nieuws | |
| Spreken is Goud | |
| De juiste woorden | |
| Lekker goedkoop | |
| David en het steentje | |
| Een zeemansgraf | |
| Een beetje thuis in de familiekamer |