Een echte lady
“Hebben jullie al gedacht over de kleding van mevrouw?” vraag ik aan meneer en zijn dochter. Meneer heeft ons eerder die middag gebeld in het verband met het overlijden van zijn vrouw. De dame van middelbare leeftijd is na een lang ziek-zijn thuis overleden. “Ik heb dit nog met mama kunnen bespreken,” zegt de dochter zacht, “ze begon er vorige week zelf over. Ze zei dat er vast niets meer in haar kast hangt wat haar nog past.” Tranen rollen over haar wangen en met gebroken stem fluistert ze zacht: “Mama had het er erg moeilijk mee, vooral met het gewichtsverlies.
Ze was, voordat ze ziek werd, een echte lady. Altijd tot in de puntjes verzorgd. Haar haren altijd netjes gekapt, haar make-up werkte ze meerdere keren per dag bij en haar kleding zocht ze met zorg uit.” Meneer loopt naar de kast en pakt er een ingelijste foto uit. Op de foto staat een stralend echtpaar afgebeeld. “Deze foto is nog maar een jaar geleden gemaakt.” Een leuke, vlotte vrouw met blozende wangen en knalroze lippen lacht mij via de foto toe. Haar roodbruine lokken vallen in grove krullen om haar vrolijke gezicht.
“Zou je ons willen helpen met de laatste verzorging?” vraag ik voorzichtig aan de dochter. Ze moet er kort over nadenken maar knikt dan beslist. “Gebeurt dat eigenlijk vaak, dat iemand van de familie helpt?” vraagt ze nieuwsgierig. “Nog niet zo lang geleden waren naasten bijna nooit aanwezig bij de laatste verzorging. De laatste jaren is er gelukkig veel veranderd en willen naasten er steeds vaker bij betrokken worden”, legt onze Rommy uit, “misschien omdat het verzorgen van iemand die je lief is immers het laatste is wat je nog voor iemand kunt doen.” “Maar soms is er geen behoeft om actief te helpen en vindt men het wel fijn om in de ruimte aanwezig te zijn en mee te kijken”, vul ik aan.
Samen met de dochter zoeken we naar een passende outfit. We merken dat zij met goede uitleg en een paar aanwijzingen snel meer vertrouwd raakt met de situatie. Nadat we mevrouw hebben gewassen en gekleed, draait Rommy vaardig krullers in het haar van mevrouw. Speciale make-up zorgt voor een beetje kleur in het gelaat en op aanwijzing van de dochter wordt voorzichtig een oogmake-up aangebracht. Met de eigen knalroze lipstick van mevrouw wordt haar gezichtsmake-up voltooid. De krullers hebben hun werk gedaan en het kost Rommy, als gewezen kapster, geen enkele moeite het haar in het gewenste model te brengen.
“Zo mevrouw, u bent er weer”, fluistert Rommy bijna onhoorbaar terwijl zij een laatste lok gracieus op het kussen drapeert. Een roffel op de deur doet ons opschrikken uit onze concentratie. “Zijn jullie nou eindelijk eens een keer klaar?” moppert meneer ongeduldig vanaf de gang. “Kom maar binnen hoor pap.” De dochter doet de kamerdeur voor hem open. Een intense zucht van verbazing volgt en meneer slaat emotioneel zijn hand voor zijn mond. Hij kijkt ons beurtelings aan. “Wat hebben jullie dit mooi gedaan,” stamelt hij “ik kan het bijna niet geloven maar … ze is er weer.”
Andere Blogs
| Het allerlaatste stukje | |
| De naturapolis | |
| Cupcakes | |
| It is not easy being green! | |
| Dooddoeners | |
| Omzien in liefde | |
| Laat OMA thuis! | |
| Druk met de liefde | |
| Groen wordt het nieuwe zwart | |
| Resomeren | |
| Koppelbed | |
| Het Bos der Omarming | |
| Controlfreak | |
| Verdrietig nieuws | |
| Spreken is Goud | |
| De juiste woorden | |
| Lekker goedkoop | |
| David en het steentje | |
| Een zeemansgraf | |
| Een beetje thuis in de familiekamer |